O Valedor e o desvalimento

No bestiario do Real Madrid a primeira besta temíbel é Guardiola, dunha elegancia temíbel. E no seu vestiario reina hoxe o portugués Mourinho (xa vostede repararía en que se chama igual que o actual propietario do Celta, Mouriño. O mesmo apelido escríbese distinto porque Mouriño ten nacionalidade española, xa Nebrija avisou de que a gramática vai ligada ao Estado).

O Mourinho representa o lado escuro do fútbol, non teme andar na lama, ese é o torreiro que quere para bailar, e mesmo gosta de enlamar a quen se achegue. Haille que recoñecer que ten algo de atractivo, o do malo, e sobre todo que ten un gran sentido teatral, fai do fútbol un drama; do deporte, teatro. E ese malandro formou no vestiario do clube blasón do españolismo madrileño unha cuadrilla de portugueses e brasileiros que naturalmente falan entre eles nesa lingua na que o Mourinho bota "caralhos" (da provincia de Pontevedra para abaixo e no resto do mundo escríbeno así, desculpen). Un século despois de que Alfonso XIII de España e os seus xenerais e demais tropa planease a invasión de Portugal, o españolismo teme que marche Cataluña e unha manda de portugueses e brasileiros é a dona do Real Madrid. O Real Madrid é bilingüe! Agora que aquí fan ao revés, a desfacer a Lei de Normalización Lingüística. A desfaceren a autonomía, ninguén se engane.

Asistimos á burla da autonomía. Pero non somos catro provincias, somos unha nacionalidade

A Transición foi unha retesía na que a dereita española, que tiña todo o poder, aceptou ceder parte do terreo ao antifranquismo, e o antifranquismo tiña un programa que incluía as liberdades democráticas e o recoñecemento político das nacionalidades. Iso foi aceptado e pactado no substancial. Outra cousa é o que está a facer agora a dereita, reconquistar o terreo cedido: o pacto político que deu lugar á Constitución vixente está roto, e a dereita españolista dun lado e os nacionalismos vasco e catalán do outro póñeno en custión. A nós estanos correspondendo, sen dúbida, tragar a política neonacionalista que chega de Madrid. Quen reclamou no seu día liberdades, política social e autogoberno contra Franco e logo o Estatuto de Autonomía que nos negaban pode dicir que asiste a un ataque contra todo polo que loitou. Asistimos á burla da autonomía, un goberno creado por indicación constitucional para protexer os nosos intereses e a identidade colectiva lexisla contra a lingua propia da Galiza. E o Valedor do pobo quere que un libro de texto teña que dar explicacións do artículo V do Estatuto: "O galego é a lingua propia de Galicia". Como se houbese que precisar máis, como se a Constitución non fixese obrigatorio coñecer o castelán. Na situación na que vivimos, que lingua e que falantes teñen que ser protexidos e animados? A quen lle val o Valedor?

A Constitución recoñece a Galiza como "nacionalidade histórica", malia todo. E temos un Estatuto que é o froito de sangue, cárcere e exilio, non foi regalado graciosamente polo Estado centralista. Non é obrigado vivir entre nós, somos galegos, xa se sabe, revirados, obtusos; marchar deste país é libre, os galegos levan séculos marchando e falando todas as linguas que se lle puxeron por diante. Non, non somos catro provincias, somos unha nacionalidade. Quen non estea a gusto debe buscar onde estar, o que é atrozmente incívico é vir aquí a dividir e sementar odio. Non, non somos catro provincias da Puerta del Sol, somos unha nacionalidade.