A idea de '36/75'

No ámbito da creación audiovisual, a paralaxe en termos de memoria histórica é máis visible que na produción historiográfica. Só desde 2006, abrollaron máis de 20 traballos relacionados coa fenda da guerra e do franquismo -á espera de cómo se desenvolva o Plan Rosebud de María Ruido, que xa ía pola Transición- este ano aínda non se publicitaron producións neste sentido. O máis sintético, 36/75. Xurxo Chirro quixo facer crítica "da mirada mediadora, da memoria instrumentalizada".

Fíxoo a través de 36 planos de 75 segundos cada un. Para posicionarse no presente respecto do pasado, falan os lugares de A Guarda que foron lugares da represión en 1936. Desde o campo de concentración no colexio dos xesuitas ata o Castelo de Santa Cruz ou o cuartel da Garda Civil. O que sucedeu só se completa a través de rótulos informativos. Chirro quixo poñer "a Historia diante do espectador, sen informantes, narrativa nin artificios, o escenario histórico en presente".

Crítico cun certo "dramatismo panfletario", a Chirro gustaríalle que houbese moitos 36/75 por puro sentido divulgativo. Recorda o último visionado público, aínda na Casa das Atochas: "A xente saíu dalí sentindo terror".