Untados, abrasados e mariñeiros

"A NOSA VOZ", case por descoido entrei no espazo que crearon en San Domingos de Bonaval ao redor do noso himno. Estaba alí toda a suxerencia e a imaxinación que hai nesa nación refundada polos románticos.

O PODER DA LITERATURA E DA ARTE: fíxomo recordar. O seu poder para crear imaxinería, ideoloxía, emocións... Identidade.

"UNTADOS": non é raro ese odio aos artistas. O insulto e a difamación tamén son literatura, neste caso usar a palabra e un argumento fabulado para liquidar a alguén (E doe, é certo que doe. Mais..., hai que seguir mentres se poida e se ande por aquí).

UNHA COUSA É A DEREITA, outra cousa son os malvados.

UNHA CANCIÓN salva a un artista (Darko: Mad world). Basta unha cancionciña (toda canción é pop, o lieder é o nacemento do pop, moderno e xuvenil).

HAI ARTISTAS que teñen que ofrecer ao mundo quilos de papel ou quilómetros de filme, litros de pintura, toneladas de pedra ou bronce..., a outros abóndalle con sacar de si un día unha canción, un verso, un título mesmo (Don de la ebriedad).

OS ANXOS ABRASAN, iso si, o artista que un día tivo unha epifanía clara, a visita da gracia, da inspiración, e nos dá esa flor, o poema pleno, a tonada inspirada, pasan logo o resto da vida degoxados. Agardando ansiosos como yonkis que volva o anxo que un día os visitou. Famentos dunha nova visita fuxidía. Non comprenden, non aceptan que as epifanías son únicas. E terribeis.

'CHILL OUT' GALEGO, por certo que un tamén agradece ás veces a arte do común, mesmo a banalidade. A vida é unha polifonía de momentos diversos, é tonal e tamén atonal. E cando é así pregúntase se seremos quen a ofrecérmonos a nós e ofrecer ao mundo algo así como un chill out galego, un fondo amábel, co inevitábel punto cursi.

OU SÓ VALEMOS PARA o cáustico, fáustico, tráxico, grotesco, burlón? Carecemos das demais notas?

MOL: pisar a follame na carballeira, o manto que amortece o paso e envolve o pé. É un luxo só asequíbel a quen queira. Case luxuria do sentido.

FRENTE MARINO: hai unha frente aí diante onde aínda perecen os homes na loita. Ser mariñeiro segue a ser vivir como guerreiro, probándose, desafiando. Admiración e pasmo. Loito polos que pereceron, agradecemento aos que están aí a bordo, a facer mareas.