Bebés

Hai 13 horas que Dalma Sands está sentada na mesma cadeira. Non na mesma postura. Ergueuse unhas cantas veces para ir ao baño ou ir á barra do bar. Xunto a Dalma Sands están outras dúas rapazas e un rapaz de entre 20 e 23 anos. O bar alugouno unha delas hai a finais de xuño, hai tres meses. O negocio non vai moi ben. Bebe moito. A súa xente bebe moito e poucas veces paga. É domingo. Hai trece horas que entraron, pecharon porta e correron as cortinas. Antes diso, Dalma Sands rebentou a patadas unha papeleira berrando Un limón y medio limón, un patadón y medio patadón, un mamón y medio mamón, un cañón y medio cañón...

-Xúrovos que vin unha vella a gargalladas mirando como Dal lle zurraba á papeleira. Non se me vai a imaxe da cabeza. Quería que rebentásemos esa papeleira. En serio. Non me credes? Deus, necesito coñecer esa vella. Necesito falar con ela. Quero saber qué pensa, porque lle fai tanta graza que un cullarapo borracho como Dal ande a ostias con algo que é de todos.

-Queredes algo?

-Vas á barra?

-Vou.

-Mira se hai gomas de mascar, anda. Se non hai onda a caixa ten que haber algún paquete no caixón das facturas, sabes?

-Tráeme a min outra cervexa. En serio, a vella esa ten que estar zumbada. Encantaríame que me invitase a café e me obrigase a comer pastas resesas.

-Estás fatal.

-Por que non imos agora?

-Si claro. Xa o estou vendo. Mira, vamos onda a resesa zumbada e dicímoslle que somos as rapazas que se cargaron á santa da papeleira que aceptaba a merda de todos.

-Iso! Xa está ben de aceptar a merda de todos!

-Hei, só hai gomas de fresa. Quérelas igual?

-Si, si. Non, mirade. Mellor imos e dámoslle uns golpes máis á papeleira para que volva mirar. Entón recollemos todo o que estramos, poñemos o que quede da papeleira no seu sitio e facémoslle unha reverencia.

-Ou un calvo.

-Ahí va el conejito de la suerte haciendo reverencias y calvos con su cara de inocencia tu besarás al chicho o la chica que te gusteee máass!

-Non! Xa sei. Metémoslle na caixa do correo unha nota reivindicando a acción e asinamos como BEBES.

-Bebes ou bebés?

-BEBES: Brigada de Extraviadas Bessie Smith.

-Deus, de onde sacaches iso?

-Ocorréuseme o outro día que non daba durmido.

-Vou por outra cervexa.

-E Dalma?

-No baño, creo.

Dalma Sands escribe nunha porta con rotulador: "Decepcionando nais dende 1988". Leva 16 horas borracha ou medio borracha. Levoulle cincou ou seis chegar a ese estado. Hai practicamente un día que saíu da casa. Intenta escapar por unha pequena fiestra. Dá a un patio que dá a outra fiestra que pretende romper para chegar á rúa sen volver pasar polo bar. É unha misión. É moi importante que o consiga. Ten a roupa e a cara sucias. Estivo uns cantos minutos durmindo no chan. Petan na porta.

-Hei, estás ben?

-Si, si.

-Seguro?

-Si, si, vai que xa vou agora.

-Abre anda, que teño que mexar e cóntoche unha cousa.

E mete o pouco de corpo que conseguira colar pola fiestra. E baixa do váter. E sacódese algo a roupa. E abre. Hai 15 horas que Dalma Sands está sentada na mesma cadeira. Non na mesma postura. Ergueuse unhas cantas veces para ir ao baño ou ir á barra do bar.

O último libro de Xiana Arias Rego é Acusación (Galaxia, 2009)