O rural interactivo con igrexas 2.0
A Internet revoluciona parroquias e mosteiros. As reticencias dos relixiosos máis vellos opóñense á posibilidade dunha mellor protección do seu patrimonio
A Rodrigo Rúa, párroco da igrexa de Santa María de Rendal, a visita intempestiva de ladróns aos seus dominios eclesiásticos non lle quita o sono polas noites. Desde que nesta parroquia de Arzúa irrompeu a conexión sen fíos a Internet, os interiores do templo permanecen vixiados 24 horas ao día por un sistema de videoseguridade ao que Rodrigo ten acceso permanente desde o seu móbil ou ordenador. Cando alguén pasa polo campo de visión dunha destas cámaras, o párroco recibe unha videochamada e ao momento sabe o que acontece. “Isto é como unha igrexa 2.0”, asegura.
Desde o seu dispositivo móbil, o párroco tamén controla a apertura das portas, o sistema de iluminación do templo e pode activar unha aplicación que simula o ladrido dun can. Moita “parafernalia” coa que Rodrigo só quere “disuadir aos cacos”. Pero unha das novidades que máis chamou a atención dos veciños tivo que ver cas campás da igrexa. Agora, un simple desprazamento táctil pola pantalla do móbil de don Rodrigo é suficiente para relegar aos libros de antropoloxía a arte de facer soar as badaladas. Aínda que, polo momento, prefire optar polo método tradicional. “Temos unha persoa que tira das campás desde hai moitos anos e ímolo seguir facendo coma sempre”.
O motivo de tanta seguridade non é un extenso currículum de substraccións na parroquia. “Só algunha cousa pequena hai tempo”. Mais o roubo do Códice Calixtino no verán de 2011 puxo sobre aviso aos responsables de moitos pequenos templos nos que, ao longo destes anos, proliferaron os roubos. O beneficiado deste crecente temor por parte dos párrocos de Galicia é un xoven emprendedor de Melide, Javier Mouriño, que desde os 17 anos se dedica a levar Internet sen fíos aos “puntos negros de conexión” do rural galego. A súa empresa, Intermax 2.0, conta xa cunha das redes sen fíos máis extensas de Galicia e actualmente dá servizo a máis de 3.000 habitantes de 60 concellos.
O seu sistema é sinxelo. Desde unha estación central ubicada en Melide emítense as ondas Wi-Fi e WiMAX a pequenos radioenlaces situados no cumio de montes estratéxicos que á súa vez rediríxenas a casas de particulares. Ou igrexas. Porque neste caso Mouriño atopou o nicho de mercado na dispersión poboacional, na complexa orografía do país e no desleixo dun patrimonio eclesiástico deixado da man de Deus.
Ao seu proxecto xa se acolleron un total de 12 templos. E non todos de pequenas parroquias. Encaixonado no medio dun val próximo aos montes de Lóuzara, a Internet deste mozo empresario irrompeu hai meses no corazón dun dos epicentros da meditación: o mosterio de Samos. E non o fixo sen polémicas. A chegada das páxinas web e as redes sociais causou certa reticencia entre unha comunidade de monxes acostumada a vivir afastada do mundano. “Especialmente entre os máis vellos”, aclara Luis Alberto Basarrate, o irmán responsable dos temas “máis tecnolóxicos”. “Os irmáns máis veteranos non son amigos destas moderneces. Pensan que pode contaminar a tranquilidade da vida monacal”. Con todo, até Samos todavía non chegaron as sofisticadas aplicacións de Arzúa e, polo momento, a rede emprégase como ferramenta de promoción do mosteiro no exterior. Aínda que tamén exploran a vía comercial. “Pensamos en empregar a web para dar difusión aos productos que vendemos no mosteiro”, explica.
Sexa como sexa, Luis Alberto confía en que a chegada da conexión sen fíos non distraerá aos seus compañeiros de convivencia nin os levará a facer “un mal uso” da Internet. “Se están aquí é porque optaron por outro camiño. Usalo como non é debido sería enganarse a si mesmo”
Tu suscripción se está usando en otro dispositivo
¿Quieres añadir otro usuario a tu suscripción?
Si continúas leyendo en este dispositivo, no se podrá leer en el otro.
FlechaTu suscripción se está usando en otro dispositivo y solo puedes acceder a EL PAÍS desde un dispositivo a la vez.
Si quieres compartir tu cuenta, cambia tu suscripción a la modalidad Premium, así podrás añadir otro usuario. Cada uno accederá con su propia cuenta de email, lo que os permitirá personalizar vuestra experiencia en EL PAÍS.
En el caso de no saber quién está usando tu cuenta, te recomendamos cambiar tu contraseña aquí.
Si decides continuar compartiendo tu cuenta, este mensaje se mostrará en tu dispositivo y en el de la otra persona que está usando tu cuenta de forma indefinida, afectando a tu experiencia de lectura. Puedes consultar aquí los términos y condiciones de la suscripción digital.