_
_
_
_
Tribuna:Luces
Tribuna
Artículos estrictamente de opinión que responden al estilo propio del autor. Estos textos de opinión han de basarse en datos verificados y ser respetuosos con las personas aunque se critiquen sus actos. Todas las tribunas de opinión de personas ajenas a la Redacción de EL PAÍS llevarán, tras la última línea, un pie de autor —por conocido que éste sea— donde se indique el cargo, título, militancia política (en su caso) u ocupación principal, o la que esté o estuvo relacionada con el tema abordado

Unha nave en chamas, máis alá de Orión

O poeta baixaba sentenciado da nau Constantino Candieira. Sabía que o tempo enteiro se lle botaría encima ao poñer o pé en terra. Aprendérao durante as quendas de garda, case sen querer, nun transo de buguinas que ía suspendendo cada hora mentres finxía botar o fume cara ao horizonte; e aínda que nunca o contara a ninguén, e resultáballe fácil por mor da soidade, podía ver o Tempo. Daquela, antes de saltar ás escadas graníticas do peirao, viu unha navegación con aparencia fantasmal, murmurou os acordes de certa cantiga que nunca escoitara. Esta vez non sería el o frade de Armenteira, que tras sentir o doce chouchío da carriza reparou en que os seus contemporáneos estaban mortos, sería un mareante, e o cosmos estrelado o océano. Pero estamos comezando esta historia sen final polo final.

É máis útil Foucault ca Bakhtin para comprender como concibe Manuel Antonio a ruptura
Más información
Manuel Antonio liberado

En realidade o corpo de Manuel Antonio naceu no último relanzo do XIX, o século en que un proxecto político-cultural chamado Galicia encontrara por fin as palabras para manifestarse. Viña de agromar a través do fervor dos articulistas liberais e do non menos incendiario psicodrama rosaliano. Cando Manuel Antonio chegou á adolescencia xa era posible percibir o galeguismo como unha institución. E no momento en que o terzo alfabetizado do noso pobo comezaba apenas a balbucir no real os retos daquel discurso, un mociño de Rianxo semellaba empeñado en demoler a súa andamiaxe literaria.

Manuel Antonio esixiu ao ideario da Asemblea de Lugo que non se temese a si mesmo: fronte ás vacilacións en certos ámbitos, monolingüismo; fronte ao programa de autonomía, República galega. Ramón Cabanillas caíalle simpático; se cadra por iso non o cita no furioso Máis alá. Mais a súa prodixiosa intuición crítica -prodixiosa, e non só irreverente, se temos en conta o ano de publicación do manifesto- detecta no vate nacional do momento un impasse manierista que ameazaba de esclerose a poesía galega. Manuel Antonio percibiu que o manierismo poético e a cautela do programa das Irmandades termaban un do outro, enrestrados polo brazo, e cargou decididamente contra os dous. O xesto e os poemas que viñeron despois desexaban fundar unha época.

No entanto, nin a súa nin varias das épocas posteriores o deron dixerido. Tentaron despachalo poeta do mar, vangardista, etiquetas oportunas e convencionais. Salvando Álvaro Cunqueiro, que así e todo apenas imitara aquelas xeometrías incapaces da mínima concesión, os versos de Manuel Antonio pareceron resistirse ao diálogo. Vangardistas á moda occidental si foran os textos de Risco e Montes, tan subsidiarios da novidade que se esgotaron no seu propio entroido.

Lo que más afecta es lo que sucede más cerca. Para no perderte nada, suscríbete.
SIGUE LEYENDO

En cambio o autor de Foulas amañouse, practicamente en cinco anos, para estudar os síntomas do futuro e integralos nun ambicioso universo poético, nunca á inversa. Non se trataba a vangarda de adornar o país con signos da modernidade: era un instrumento. Unha epopea, demasiado comprometida para quen aspirase a chegar a ancián, que o acaba emparentando con grandes vultos da arte contemporánea. Cando un personaxe de Tarkovsky hipnotiza o tempo na ouca do río, cando guía tristemente o coche por estradas grises e túneles escuros nunha secuencia interminable, recoñecemos o silencio de Manuel Antonio e preguntámonos como é que logrou chegar ata alí.

Para que un autor dialogue cómpre arriscar as preguntas. Demora en exceso algunha clave maior de De catro a catro porque non só os seus 19 textos esnaquizan o cronotopo das letras galegas daquel periodo, senón que cuestionan a utilidade dos vellos (e tranquilizadores) conceptos de espazo ficcional. Doutro modo: é máis útil Foucault ca Bakhtin á hora de comprender como concibe Manuel Antonio a ruptura. Por que escolle precisamente o océano para levala a cabo? Que posibilidades de discurso contén realmente o seu mar? Como se volvese nun bucle da posguerra do mundo, o poeta calmo e desolado advírtenos que nin sequera da beleza cómpre esperar nada. Na crónica da beleza, un xogo espiral de metáforas, reducida por veces ao estado de caricatura, ocúltase a lección do mestre, a fonte da que beben Xoán Carlos Rodríguez e Lois Pereiro: todo poema é póstumo e toda travesía a silueta da nosa rebelíón contra a morte. Manuel Antonio, lonxe do cyborg wagneriano de Blade Runner, regálanos unha viaxe en primeira persoa do plural, a caligrafía humilde do nós. Ao poñer o pé sobre a terra, o corpo do poeta virou nada. Pero a súa nave arde no cúmulo estelar NGC 6611, tamén chamado pola ciencia os piares da creación.

Xabier Cordal é poeta. O seu vindeiro libro, transmuta, sairá en Edicións Xerais

Tu suscripción se está usando en otro dispositivo

¿Quieres añadir otro usuario a tu suscripción?

Si continúas leyendo en este dispositivo, no se podrá leer en el otro.

¿Por qué estás viendo esto?

Flecha

Tu suscripción se está usando en otro dispositivo y solo puedes acceder a EL PAÍS desde un dispositivo a la vez.

Si quieres compartir tu cuenta, cambia tu suscripción a la modalidad Premium, así podrás añadir otro usuario. Cada uno accederá con su propia cuenta de email, lo que os permitirá personalizar vuestra experiencia en EL PAÍS.

En el caso de no saber quién está usando tu cuenta, te recomendamos cambiar tu contraseña aquí.

Si decides continuar compartiendo tu cuenta, este mensaje se mostrará en tu dispositivo y en el de la otra persona que está usando tu cuenta de forma indefinida, afectando a tu experiencia de lectura. Puedes consultar aquí los términos y condiciones de la suscripción digital.

Archivado En

Recomendaciones EL PAÍS
Recomendaciones EL PAÍS
Recomendaciones EL PAÍS
_
_