INÉDITOS CON FIRMA

Soñei isto: viña un familiar a quen había tempo que non vía, unha tía, creo, e contábame unha anécdota sobre o meu avó. Eu non cheguei a coñecer o meu avó. O que pasaba era que estaba o meu avó na praia e había dous cangrexos que estaban a pelexar (a miña tía ou quen fose facía chas, chas cos dedos como se fosen as pinzas dos cangrexos) e o meu avó seguía a pelexa moi interesado, mais entón un dos cangrexos lanzaba unha pinza dunha maneira que estaba clarísimo que era un golpe baixo, non sabería dicir cómo, é o mundo dos soños, e ao meu avó entráballe semellante ataque de furia que se puña de pé e saltaba con todas as súas enerxías, unha pata movíaselle aínda nerviosamente cando o cangrexo xa estaba morto e iso era todo máis ou menos. Entón espertei e sorprendeume estar en Shanghai e o exceso de calor e de humidade, abrín unha fiestra e vin abaixo centos de chineses como leucocitos. Baixei comer: sinalei e e deron en ser polo fritido e uns fideos que me arderon no estómago como bombas de palenque. Os chineses son bastante similares, mais eu combinara para ir a unha festa cunha chinesa que se chamaba . Pola tarde fun pasear polo parque Yuyuan e estiven a mirar uns barcos con forma de cisne. As familias parecían divertirse horrorosamente para seren familias. Eu filmei algunhas flores e tamén algunhas familias e unha sebe podada como un dragón. Atopei a na rúa Zhengsu, fomos á festa e eu bebín cervexa e comín torta de gingko e despois servinme varios copos dun licor de arroz que sabía a whisky Dyc. só falaba chinés e era imposíbel conversar. Tratei de lle contar o soño sobre o meu avó por acenos: facíalle chas, chas cos dedos e supoño que ela non estaba a entender nada, mais parecía divertirse bastante. Quíxenlle dicir tamén que non sabía que o meu avó tivese un sentido da honra tan esaxerado. Non tiña nin idea de como dicir sentido da honra por acenos, puxen o dedo na barriga e fixen o xesto de facer o hara-kiri (o que implicaba unha concesión de 2.000 quilómetros: riu ás gargalladas en calquera caso). Logo estivemos a bailar na pista e nalgún momento chegou rodando rodando até os meus tenis un frasco de esprai contra violadores (a etiqueta estaba en inglés). Tratei de preguntar de quen era o esprai mais ninguén admitiu que fose seu ou ninguén entendeu a pregunta. Despois saímos ao balcón para fumar e miañoume algo na orella. Como estaba por alí Paul pregunteille o que significaba e díxome: estanque dos pexegueiros floridos. Fiquei mirando unha escena de Casablanca que estaban a proxectar nun rañaceos do outro lado da baía e volvín entrar á festa. Esa noite fodín con . Afortunadamente descubrín que tiña os pés normais e Shanghai pareceume de súpeto unha cidade máis bonita malia á polución e ao cheiro a fritura dalgunhas calexas. Pensei que estaría ben organizar unha excursión ao estanque dos pexegueiros floridos ese, mais que tería que ser outro día, en todo caso.