Como en Irlanda

Valente, en Xenebra desde 1958, escolleu Almería en 1986. A primeira homenaxe pensada desde Ourense organizouna en 1990 José Luis López Cid. O seu irmán escritor, Julio, de 84 anos, residente en Ferney-Voltaire, é un dos poucos depositarios vivos da memoria ourensá de Valente. "Aquilo estivo presidido pola ausencia de forzas vivas a petición do poeta", que -en boca da profesora Marifé Santiago Bolaños- "quería recuperar Ourense como cidadán". Na segunda homenaxe, en 1998, chamárono as forzas vivas e acudiu, segue Cid, porque soubo o que pasaba no cemiterio de San Francisco.

"A Otero non o coñecimos. E Vicente, para nós, era o pai de Antón Risco", sintetiza López Cid, que vén de publicar El río en Duen De Bux. "Valente nunca odiou Galicia, pero fuxiu rápido do clasismo feroz do franquismo. A galeguidade recuperouna fóra". A biblioteca José Ángel Valente -como as de Marrakech e Tombuctú- é unha promesa ourensá do ano 2000.

"Falamos do mellor poeta nacido en Galicia", remarca o xornalista Arturo Lezcano, nos 60 responsable de cultura en La Región. "Non o vai homenaxear a RAG, pero habería que pensar algo. Quen di que Joyce non era irlandés?".