Contra o erro do populismo

A creación das dúas orquestras supuxo unha auténtica reviravolta nos usos culturais do público galego. Se hai 20 anos non existía unha tradición sinfónica entre as audiencias, a asistencia regular a concertos é hoxe para moitos, grazas ás formacións da Coruña (Sinfónica) e Santiago (Filharmonía), algo tan normal como ir ao cinema. Porén, hai que impedir que o costume se faga rutina e todos, dende o acabado de chegar aos auditorios ao melómano máis teimudo, dende os músicos até os máis altos responsables das institucións, debemos manter a chama aguzando o noso inconformismo e o noso sentido crítico. Aspirando sempre a máis.

Os músicos das orquestras, aumentando a autoesixencia, porque só así se acada a excelencia. Os seus responsables, coidando día a día a motivación dos nosos músicos, elevando as súas perspectivas e facendo medrar a produtividade das súas orquestras, o que non é só nin principalmente dar máis concertos, senón, sobre todo, crecer artisticamente. E facer medrar o número de destinatarios da música, asegurando o relevo xeracional dun público cunha idade media excesivamente alta.

As autoridades responsables deben apoiar os logros destes anos sen caer nese erro "tremebundo" do populismo que denunciaba Tomás Marco: o de financiar festivais e concertos de aparencia extraendo orzamento de estruturas básicas e fiábeis. Como as que non só fixeron do sinfonismo algo cotiá en Galicia senón que, a través das súas escolas e orquestras novas, axudaron a se formar a un grupo cada vez máis numeroso de mozos galegos que xa están sendo contratados por orquestras de primeira liña en España e en Europa. Rapaces da terra que, co seu traballo ben feito e o seu entusiasmo, van facendo patria mundo adiante.