Cordovani adapta 'Orlando' para o Teatro Arte Livre

Doce anos levaba o actor e director de teatro Roberto Cordovani rumiando un plan para levar a escena o clásico de Virginia Woolf (1882-1941), Orlando. O artista brasileiro afincado en Galicia lembra que foi caer nas súas mans a inclasificábel novela publicada en 1928 e ficar absolutamente fascinado pola súa reflexión sobre o tempo e a identidade: "Gostei inmenso! Até o punto de que sentei a escribir e nunha madrugada completei a miña adaptación dos 400 anos polos que discorre o orixinal".

Un avatar temporal certamente irónico marca a cronoloxía do Orlando teatral. Con aquel texto recén forneado, Cordovani cadrou coa actriz portuguesa Eunice Muñoz, figura da escena lusa, na súa veneración compartida pola fábula de Woolf e ofreceulle a dirección de actor: "As súas indicacións foron cruciais; ela insistía na necesidade de comprender a esencia do libro para evitar o risco de vomitar o texto". Outras viravoltas inesperadas impediron que o proxecto callase en 1998. Até o presente. Ás 21.30 horas de hoxe o pano do Teatro Arte Livre, a sala que Cordovani e Eisenhower Moreno xestionan en Vigo, erguerase para a estrea. O cartel, por fin, anuncia Orlando. 400 anos de ambigüidade.

A sala inicia un ciclo de produción propia sobre a homosexualidade

Coas notas de Muñoz como fío condutor, Cordovani fala de novo reto na súa traxectoria: "É a primeira vez que afronto un monólogo e para min representa traballar un límite". As ideas progresistas formuladas polo grupo de Bloomsbury nun marco intelectual desprexuízado e reflectidas nunha praxe formal complexa convidan a considerar a síntese labor excepcional. "Falamos dunha sucesión de catro séculos contada en hora e cuarto", advirte o actor. Outras voces acompañan en escena a dramatización, revestida de dinámicas de luz, efectos sonoros e cambios de vestiario que procuran atrapar o espectador e mergullalo na densidade filosófica

O calendario de Orlando desactiva as convencións espazo-temporais. O personaxe atravesa varias fases da historia inglesa, desde o período isabelino até o primeiro cuarto do século XX e as de xénero, dado que o caracter protagonista cuestiona a súa condición de home e de muller e metamorfosea a súa identidade sexual. O seu ton satírico e humorístico opera unha diatriba contra da sociedade dos contemporáneos ben vistos de Woolf e os seus amigos. "Por diversos que sexan os sexos, confúndense. Non hai ser humano que non oscile dun sexo a outro e, con frecuencia, tan só os traxes seguen a ser varóns ou mulleres; mentres que o sexo oculto é o contrario do que está á vista", refire unha pasaxe da novela. "Estas cambadelas de persoas perdidas no tempo e no espazo son as que nos aproximan hoxe a Orlando", observa Cordovani.

Orlando, con funcións até o 4 de abril, inicia un ciclo de obras de produción propia centradas na homosexualidade.