_
_
_
_
_
BOTELLA AO MAR | Luces
Columna
Artículos estrictamente de opinión que responden al estilo propio del autor. Estos textos de opinión han de basarse en datos verificados y ser respetuosos con las personas aunque se critiquen sus actos. Todas las columnas de opinión de personas ajenas a la Redacción de EL PAÍS llevarán, tras la última línea, un pie de autor —por conocido que éste sea— donde se indique el cargo, título, militancia política (en su caso) u ocupación principal, o la que esté o estuvo relacionada con el tema abordado

Amor e guerra

LER, ese vicio solitario: esta librería, esta tenda onde individuos solitarios merodean por entre os libros, cada un ao seu axexo.

LA CENTRAL de Barcelona (non é a mellor librería de España?), ofrécense libros en castelán, catalán, italiano, inglés, alemán..., todos conviven xuntos na mesma revoltura. (Acho en falta libros en galego polo medio; só eu reparo niso, os demais ignoran que existan).

AMOR. Ante unha mesa chea de libros que son novidade, unha muller nova repasa as tapas e os títulos.

Pilla un, El lado oscuro del amor, di a tapa. Le atenta o que di a letra pequena da cuberta. Esa atracción que ten, que segue a ter, que seguramente sempre teña para tantas lectoras a palabra "amor".

Deixouno quedar, desta vez non cedeu á atracción.

COUSA DA TELEFONÍA, dun tempo anda toda a xente coa man na orella.

Lo que más afecta es lo que sucede más cerca. Para no perderte nada, suscríbete.
Suscríbete

E CÁNTANLLE OS OUVIDOS aos que camiñan cuns cabos que lles saen das orellas. Cousas dixitais.

AS NOSAS "XERAZÓNS" ARTÍSTICAS. Lembro agora a Bal y Gay, mesmo a Dieste, que son case periféricos ás nosas xeracións artisticas. Ocupan un lugar tan central os literatos máis directamente ligados ao galeguismo político, case non fica espazo na nosa imaxinación para os demais. (Tamén xa daquela Madrid atraía con forza á xente).

MEDO ÁS APARICIÓNS. Os deste lado temos medo dos aparecidos. E se no mundo dos mortos eles tivesen medo de que lle aparecésemos os vivos? Hai que ter coidado en non amolar.

SUBVENCIONAMOS as promotoras inmobiliarias, os bancos e as caixas, metemos diñeiro público en tantos pozos..., e aínda hai que ouvir unha vez e outra que os libros non se deben subvencionar. E pois é.

EL 2 DE MAYO!. Aí vén o filme exaltando ao bo pobo español, bruto, xeneroso e valente etc. A matar franceses invasores. E non damos saído dos episodios patrióticos da nosa infancia franquista. Falta Agustina de Aragón e a Virxe do Pilar. Esperanza Aguirre e a súa corte fantástica e disparatada ten un aquel de dejà vu, fantasmas da nosa memoria. ¡Vivan las caenas!

IRAKGANISTÁN. Eses territorios que invadiu Estados Unidos, con desculpa ou sen ela. O fanatismo dos invasores crea fanatismo patriótico.

IMAXES que me deixaron mudo. Palabras que me deixaron cego.

Regístrate gratis para seguir leyendo

Si tienes cuenta en EL PAÍS, puedes utilizarla para identificarte
_

Archivado En

Recomendaciones EL PAÍS
Recomendaciones EL PAÍS
Recomendaciones EL PAÍS
_
_