Berrargitalpen eta bilduma sasoia

Analisiaren egileak originala izateko ahaleginak eginda ere, iazkoaren antzeko ondorioak aterako ditu aurtengo disko ekoizpenari erreparatuz gero, eta bereziki Durangon aurkeztuko diren musika-nobedadeei. Edizio honetan 79 disko berri (2007an baino 29 gehiago) jasotzen ditu zerrenda ofizialak, baina beste behin proposamen berrien falta eta originaltasun gutxi nabari dira. Musika euskalduna nolabaiteko loaldian dago, berrargitalpenei, berremasterizatzeei eta bildumei emana.

Arrisku gutxi sumatzen nobedadeen zerrendan; paradoxikikoi, Mikel Laboaren Lekeitiokoak hartzen du barne, 1988ko lan bikoitza alegia. Eta Eguberri giroko bildumak, haurrentzakoak edo reggae ukitukoak, besteak beste Gabonak, gabon, Handitzen handitzen eta Irun lion zion in du; amortizatzen errazak diren produktuak. Are nabariagoa da Gazte.The Singles lanaren kasua, 10.000 kopia saldu baititu hilabeteko epean Mikel Erentxunek eta Amaia Monterok abestutako Lau Teilatu abestiaren bertsioa erakargarri hartuta. Kopuru hori gaindituko du, ziur asko, Ken Zazpiren berriak, gehien saltzen duen taldea hain zuzen ere.

Merkatuak ez du oraindik garai berriei egokitzeko bidea aurkitu

Eszena herrikoiaren beteranoak ere aipatu behar, horien artean Juan Carlos Irizar, Jabier Muguruza, Oskorri, Txirri, Mirri eta Txiribiton, Antton Valverde, Gontzal Mendibil eta aipatutako Laboa, nostalgiaren merkatuko erakusle. Esparru berean tokia du aurten Martxoak 31 talde durangarraren berrelkartzeak. Petti kantautorea ere itzuli da. Nabarmentzeko modukoa da Mikel Urdangarinek autoedizioaren bidea aukeratu duela eta badirudi nobedadeen kopurua puzteko interesa badagoela, bertan ageri baita Nomadak TX, Oreka TX txalapartari bikoteak iaz plazaratutako diskoa.

Non daude benetako berriak? Badago lekurik Durangoko erakusmahaietan proposamen eta izen berrientzat? FasTFatum-ek, Governors-ek (Fjord-en errautsetatik sortuak) Bihotz Bakartien Kluba (musikaren eta poesiaren fusioa) Enasek eta Etxek, adibidez, estreinaldiko lan bana aurkeztuko dute, baina nabarmen gutxitu da apostuen kopurua. Are gehiago, lan berri batzuk autoedizioak dira, edo diskoetxeek banaketa besterik ematen ez dieten grabazioak. Ez dira bustitzen. Are gehiago, diskoetxe tradizionalak bigarren maila batean daude eta lan berri gehienak (merkaturako potentzial eskasekoak gehienetan) hainbat kultur elkartek sustatutakoak dira.

Salmenta txikiak eta ziurgabetasuna finkaturik daude, oraindik garai berriei egokitzeko bidea aurkitu ez duen merkatuan; digitala sumatzen da etorkizun hori, Interneten eta abestiak banatzeko bestelako kanalen mende. Baina aski zabaldutako intuizioa besterik ez da.