Transhumantes
Primeiro pediu consello: Mamá, o meu matrimonio vai mal. Aguanta filla, foi todo o alento que obtivo. Logo proxectouse cara ao futuro. Deixou atrás as ducias de roles que desempeñara: obreira eficaz, esposa impecable, muller moderna. Arranxou a burocracia legal para deslearse das ataduras. Ou de case todas, a Igrexa non o permitiu: El matrimonio rato y consumado no puede ser disuelto por ningún poder humano ni por ninguna causa fuera de la muerte (Código de Derecho Canónico, canon 1141). E morrer non entraba nos seus plans. Foi un divorcio contencioso. No xuízo oral el alegou que as evidencias eran delirios dela, que as xoias que adquiriu a golpe de Visa supuñan unha boa inversión co ouro cotizando á alza, que eslavas.com tratábase dunha páxina web de sexo submiso cun erro, esclavas.com, e non dunha axencia matrimonial cun extenso catálogo de mulleres do Este. Non repartiron fillos nin bens. Ela, simplemente marchou. Menos mal que o café daquel bar onde naufragou era excelente. Alí recortou un anuncio da prensa: Se requieren señoritas para acompañar a ejecutivos en viajes de negocios. Perfecto inglés. Espiuse fronte ao espello. Sopesou estrías, celulite, flaccidez. Chamou. Si, teño dilatada experiencia coma conversadora e ampla formación coma escoitadora. Mentiu tamén na idade e subliñou o seu perfecto francés. Alguén lle propuxo Lola coma pseudónimo. Adquiriu prendas básicas: vestidos de cóctel, traxe de chaqueta con microsaia, tacóns de 15 centímetros. Co seu primeiro cliente tremeu. 1.000 €. Co segundo adestrouse. 3.000 €. Co terceiro finxiu. 6.000 €. Adoptou as tarefas propias dunha empresaria todoterreo: abriu un blog onde poxaban polas súas bragas usadas e impartiu cursos sobre os costumes sexuais da sociedade a futuras escorts. Agora debate na televisión nun man a man cos políticos e requírena fulanos traxados cun sinal branco nun dedo anular deshabitado de compromiso. Agora ela pacta con eles prezos axustados á súa valía. A empresa expándese. Hot&Wet. Asina un plan de pensións de cara á xubilación porque as novas xeracións de lolitas veñen pisando forte. Contrata a Vicky e Olena. Tamén a Daiva G, lituana de Kaunas, estudante de Psicoloxía con dúas materias atragoadas, aprendizaxe e emoción; nai de dous nenos ao cargo da avoa, que trafica coas anfetaminas que lle receita o médico cando simula dores embusteiras. Daiva G. fai striptease nas cabinas dun peep show para saciar o vouyerismo aséptico dos clientes, ou vende sexo extra en clubes de alterne, ou exhíbese na rúa Montera e aluga un cuarto por horas nunha vivenda privada que redecora áxil para evitar sentir a náusea da sucidade. Envía mensualmente 3.000 litas á familia, xoguetes para os fillos, fotos. E unha mentira. Mais hoxe ten a súa primeira cita común, de flor no ollal e cumprido e cena e cine. Pídelle a noite libre a Lola. Atopou, vía Internet, un home digno dun amable amor rutinario. Elixe vestimenta para noite de novembro, sae da casa previo grolo á botella de Stolichnaya, atravesa o parque Quinta de los Molinos, distrito de San Blas. Na marquesiña do bus unha modelo viste unhas pernas interminables e lembra aquel pirkti moteri-gèdinga!, propaganda dunha lei lituana que penaba a compra dunha muller. Repasa as súas ata a minisaia e distráese co vello soño idiota de querer pertencer ao Ballet Nacional. Os dedos da man dereita por riba das medias lémbranlle do pracer autónomo.
Daiva G. casa polo civil. Entre os convidados de honra as testemuñas: o director de eslavas.com e Lola, que apenas intúe a aquel que foi seu marido certificando si, quiero fronte ao alcalde.
A escritora Iolanda Zúñiga (Vigo, 1975) publicou o libro de relatos Vidas post-it e o poemario Amor amén, ambos os dous en Xerais.
