Cinco filmes inspirados por Fernández Flórez, no CGAI

Xornalista e novelista, destacaba polo seu sentido do humor e tamén, malia ter unha ideoloxía de dereitas, pola súa arte en denunciar e describir as inxustizas sociais e a crueza das ditaduras de Primo de Rivera e de Franco. E por iso resulta clave a vertente cinematográfica da obra de Wenceslao Fernández Flórez (A Coruña, 1885-Madrid, 1964), un dos autores que máis historias proporcionou á produción española para a gran pantalla.

Cinco películas dun elenco de máis de 25 títulos conforman o pequeno ciclo que, a partir de hoxe, proxectará o Centro Galego de Artes da Imaxe (CGAI) de A Coruña con motivo do 125º aniversario do nacemento "desta figura moi relevante porque soubo como ninguén debuxar o proletariado e a clase media dos arrabaldes das cidades fastiada pola ditadura franquista", explica o catedrático de Audiovisual José Luis Castro de Paz. A literatura de Fernández Flórez, pese a ser considerado "amigo do Réxime", daba xogo para facer películas "bastante críticas" nas décadas de maior represión da liberdade de expresión e da cultura porque "era libertaria". Atacaba, a miúdo con virulencia, os piares do franquismo, a Igrexa, a cultura taurina, o Exército e os antiabortistas.

Crítico co franquismo

Castro de Paz cita como exemplo a película El destino se disculpa (1945), dirixida por José Luis Sáenz de Heredia. A historia do mozo poeta Ramiro que, farto da súa vila natal, viaxa a Madrid na procura de máis oportunidades é, salienta este catedrático, o precedente de Benvido Mr Marshall.

O autor de El bosque animado, a famosa novela que inmortaliza a Fraga de Cecebre onde tiña a súa casa familiar e tamén varias veces levada á gran pantalla, colaborou en numerosas ocasións nas adaptacións ao cine da súa literatura chea de ironía e realismo, aínda que tamén cargada de fatalismo, melancolía e mesmo ás veces cun punto de subversión.

Para esta homenaxe, na que colaborou a Asociación da Prensa da Coruña, escolléronse unha serie de películas que reflicten desde a comedia amarga, como é o caso de El malvado Carabel (1955), dirixida, interpretada e con guión adaptado de Fernando Fernán-Gómez, ata a fábula de posguerra que representa El hombre que se quiso matar (1942), que mostra a idea do fracaso e a deseseperación do ser humano.