Bach, arcanxos e anxos
SEN BACH NON, nin sen Vivaldi, Mozart, Mahler, Gaos, Beethoven, As Cantigas, Bartók, Wagner, Bal y Gay, Verdi, Monteverdi... Sen traducir a música culta ao galego, sen dialogar con ela non seremos cultura verdadeira.
PRECISAMOS UNHA RADIO CLÁSICA galega, ter os medios para existirmos como un espazo propio normalizado.
CULTURA PARA TODOS: A creación cultural para públicos amplos é precisa. Se só se quer satisfacer o gusto estabelecido, daquela non será unha cultura democrática. Por máis que se xustifique con enquisas e socioloxía.
AS MINORÍAS SON OS FERMENTOS que desencadean procesos. Sen minorías somos masa sen leudar, somos masa amorfa que non pode transformarse, evolucionar. Temos que facer tamén cultura que só interesa a minorías.
E QUEN LLE PON LÍMITE AO GOSTO DA XENTE? Quen decide a quen lle pode interesar escoitar ou interpretar a Bach ou Mozart? Ou ver e ouvir a Shakespeare (aí andan nos nosos teatros na mesma tempada un Macbeth e mais unha Noite de Reis).
Antes eran os poderosos os que prohibían acceder ao coñecemento ás clases dominadas.
HOXE SON OS MECANISMOS OCULTOS DO MERCADO. O mercado ofrécenos en fascículos no quiosco a bo prezo toda a alta cultura, está ben, mais precisa da moda, precisa que compremos incensantemente a nova moda de cada tempada.
PRECISA QUE NADA DURE, QUE NADA MEREZA DURAR. E cada ano será primavera en El Corte Inglés, este e mais o vindeiro, e o outro, e o outro. Vivir será máis duro cada ano. Os que nazan hoxe serán máis espremedos que os que naceron hai un ano.
E 50 ANOS SEMPRE SON UNHA VIDA, quen alí chegue xa morreu e, se cadra, sobreviviu. Cada cincuenta anos o mundo destrúese e renace. Atrás fica todo, ilusións, escombros. En adiante resta a usura de vivir os días.
NESE PASADO ESTÁN TAMÉN AQUELES CINCO FUSILADOS na madrugada: Baena, Sainz, Bravo, Txiki e Otaegui. Foi polo San Miguel, Arcanxo guerreiro, hai 25 anos.
ALÁ VAI O MARCEL MARCEAU, un anxo triste dun século triste.
FOISE XUNTA O BECKETT E O GIACOMETTI, tres anxos silenciosos do século que se foi. O noso pasado.
TRES CAMIÑOS PARALELOS. Recibirían a visita da mesma musa? Daquela tivo que ser a musa da historia, a máis terríbel.
Tu suscripción se está usando en otro dispositivo
¿Quieres añadir otro usuario a tu suscripción?
Si continúas leyendo en este dispositivo, no se podrá leer en el otro.
FlechaTu suscripción se está usando en otro dispositivo y solo puedes acceder a EL PAÍS desde un dispositivo a la vez.
Si quieres compartir tu cuenta, cambia tu suscripción a la modalidad Premium, así podrás añadir otro usuario. Cada uno accederá con su propia cuenta de email, lo que os permitirá personalizar vuestra experiencia en EL PAÍS.
En el caso de no saber quién está usando tu cuenta, te recomendamos cambiar tu contraseña aquí.
Si decides continuar compartiendo tu cuenta, este mensaje se mostrará en tu dispositivo y en el de la otra persona que está usando tu cuenta de forma indefinida, afectando a tu experiencia de lectura. Puedes consultar aquí los términos y condiciones de la suscripción digital.
