Coixet homenaxea a John Berger no cárcere coruñés

Denegáronlles a súa solicitude de matrimonio. "Estatuto IBEC-27, cláusula F. Non hai maior erro que crer que a ausencia é a nada. A nada é antes, e a ausencia, despois. As veces é fácil confundilas: de aí algúns dos nosos pesares". Na pequena e descascada sala vis a vis, no corredor central do antigo cárcere da Coruña, resoa a voz de Monica Bellucci lendo unha das cartas de Aida ao seu home Xavier, preso en cadea perpetua.

Un pouco máis aló, tras as reixas agora abertas dos corredores da vella prisión repítese a escena: cada vez que un penetra nunha das exiguas celas, un sensor activa unha voz feminina lendo unha misiva desa estremecedora correspondencia entre unha muller sen idade nin enderezo a un recluso que conforma a última novela de John Berger. É a homenaxe que lle rende ao escritor británico a cineasta catalá Isabel Coixet e que se poderá percorrer até o 11 de xullo nos muros da prisión coruñesa, fronte a Torre de Hércules.

Dez consagradas actrices poñen voz ás cartas da obra do autor inglés

O segundo asalto cultural nunha semana á un cárcere pendente de destino é unha exposición atípica. A montaxe de Coixet sobre a obra do seu amigo novelista é mestura de performance e de instalación sonora e cinematográfica na que a palabra substitúe a imaxe.

Dez consagradas actrices, dende Maria Medeiros, Penélope Cruz, Isabelle Huppert, Sarah Polley a Leonor Watling, interpretan coa súa voz outras tantas cartas desa novela epistolar xurdida da mente de Berger durante unha viaxe a Palestina. A través dos debuxos do cotidiano no exterior e dos sentimentos interiores más profundos que Aida relata ao seu soplete, meu guapo, o seu ya nour, a mostra "fala de inspiración e deconstrución das cousas", reflexiona Coixet. "A libertade non é amable", engade Berger nunha entrevista incluída na mostra.

Estreada en Barcelona e levada logo á Casa Encendida de Madrid, o montaxe cambia radicalmente de atmosfera e gaña forza na cadea coruñesa. Non houbo que recrear a angustia e a soidade dun espazo penitenciario, como fixo a arquitecta Benedetta Tagliabue para as versións catalana e madrileña de From I. to J.. Entre os muros da ex prisión provincial deixáronse mesmo obxectos persoais abandonados por antigos presos e misivas de arrestados republicanos en 1936. Nos catres xacen mantas serigrafiadas coa versión galega das cartas. Unha actriz descoñecida encargouse de darlles voz na lingua vernácula.